Monday, July 19, 2010

უაზრობის პიკზე

      შეიძლება ადამიანი სუ  ცუდ ხასიათზე  იყოს? სუ რაღაც აქ რო ვწერ ემოციებისგან ვიცლები. მარა რაგაც  მშველის  მოვიდა ზახული მზე ყველა მიმოქსაქსა და მივხვდი რო მნარტო ვარ .  მე მეგონა მიყვარდა მარტოობა მარა არაა მართლა ძნელია რო არავინ გყავს დამლაპრაკებელი  არავინ არ უსმენს  შენ უაზრო ბოდიალს, არავინ გეკამათება ან შენიშვნას გაძლევა ძნელია მართლა ძალიან ძნელი  ან  თავიდან არის ძნელი და მერე შეიძლება ისე მოგეწონოს ესე ყონა ვერავის ვერ შეეჩვიო....  

        რისი  შეიძლება ეშინოდეს ადამიანს.. მე ეხა  მივხვდვდი მე 2 რაღაცის მეშინია ყველაზე მეტად მარტოობის  და სიკვდილის  მართლა მეშინია ...

        ადამიანმა მარტო ერtი  რამ იცის ცხოვრებაში , და რაც მართლა ჭეშმარიტია და მართალია  ის რო მოკვდება. მეტი არაფერი არ იციის და ვერც   კი მიხვდება  რა ელის. ცხოვრება თეატრია  და ჩვენ მასში მონაწილე მსახიობები ვართ და ჩვენი რეჟისორი ღმერთია ყველას ჩვენ ჩვენი  როლი გვაქ  და  კი არ უნდა ამივარდეთ პირიქით უნდა მოვირგოთ როლები რაც ჩემი აზრით ყველაზე ძნელია.  


No comments:

Post a Comment