თითქოს ცანცარა, ბავშური ,ფუქსავატი, უდარდელი და "დებილი" ხშირად ესეც მიწოდენენ ნუ ესაა ჩემი ერთი შეხედვით ჩემი სახე.ხშირად ვინც გამოცნობს ხოლმე იმასაც ფიქრობს ესეთი არასერიოზული რატომ არისო :) ცოტათი ხულიგნური ქცევები ქალურობა 0 % არის დაყვანილი რატომ? ეს ჩემი გარგნული მხარეა ჩემი აზრით ნიღაბი რომელის ქვეშაც ვიმალები.ხშირად უტაქტო გამნათქამებით ღსავსე და უაზროდ ბევრის მოლაპარაკე , ჩემი გაბრაზბა ყველაზე ადვილია მარა მერე შემორიგება უფრო ადვილი. ეჭვიანობის ბუდე ვარ და ხშირად ისეტ რაგაცეებზე ვეჭვიანობ ხოლმე რო მე თვითონ მიკვირს მარა ესეთი ვარ და რა ვქნა ვერ ვიტან უსამართლობას მარა ხშირად დამიმალია თავი მიფიქრია ჩემი საქმე არ არისო მარა მერე მინანია და ყველაზე ძაან ის არ მომწონს რო რამეს რო დავისახავ ან რამე რო მინდა ეგრევე ვანებებ თავს არ ვბრძოლობ იმისთვის რო ვიყო კარგად ერთხელ ორჟრ რო ვცდი მერე ვეშვები ალბად ე არა კაი მარა ეგეთი ვარ ბოლომდე ჩემ აზრს ვერ გამოხატავ ხანდახან ვიცი რო ესე რო გავაკეთოიქნები და ჩემი უაზრო კოპლექსების გამო ვიმალები . ყველაზე ადვილად შეიძლება ჩემი მართა და საქმე საქმეზე რო დგება ჩემი ხულიგნური სახე ქრება და რჩება ვიგაც უსური ადან~მიანი რომელიც ვერ ბრძოლობს . ყველაზე ცუდად მაშინა როცა ბევრს ვცანცარებ ამოვიღებ ჩემ ემოციებს მერე ეგრევე ვეშვები . მინდა ხოლმე ვთქვა რა მჭირის და სიტყვებს ვერასდროს ვერ ვპოულობ რო გადმოვცე და ხშირდა გამოდის რო უაზრობაზე ვიგრუზები მარა არასსდროს არ დავგრუზულვარ უაზრობაზე მარა ვერასდოოს ვერ მიქტვამს რაზე ვარ ცუდად. ისე ეხაც მეშინია იმის თქმა რა მინდა კი არ მეშინია ეხაჩემ თავს ვერ უტყდები და კი ვხვდები მარა არ მოინდა ესე იყოს. ნუ ამ თემას გადავახტები ამჯედადაც და სხვა დროისთვის მოვიტოვებ. არ ვიცი ეხა რას ვცერ ვისთვის ან რისთვის რაგაც როცა ხდება ჩემ ცხოვრებაში ყოველთვის ცუდ ვარიანტზე ვფიქრობ და არ მიყვარს იდეალების აცყობა იმიტომ რომ რაც მინდა ისე რო არ იქნება ზუსტად ვიცი . რატო ვარ ესეთი პესიმისტი არ ვიცი მარა არასდროს არ გამოსულა ისე როგორც მე მნობეია ალბად მაგიტომ. მოკლედ ესე ერტი შეხედვიტ vake ელი გოგონას სახე რომელიც სულაც არა ესეთი როგორსაც ხალხ აჩვენებს თავს . არადა ხანდახან იმდენს ვფიქრობ და ისეთ წვრილმანებზე რი ვინ იცის . p.s. რამდენი ვიბორიალე ეხა და რამდენი სისულელე დავწერე და რატო ისიც არ ვიცი ან რისთვის ასე თუ აქ მოხვდებით არ გაიკვირვოთ
ე.ი ამ თემასთან დაკავშირებით მინდა ჩემი კომენტარი გავაკეთო.ადამიანის გარეგნულ შესახედაობას არსებითი მნიშვნელობა არ აქვს,მთავარია ადამიანის შინაგანი ბუნება.და საერთოდაც ცხოვრება თეატრია,ჩვენ მასში მონაწილე მსახიობები,რომელთა როლიც გარემოებისდა მიხედვით იცვლება.ყველა ადამიანის ნამდვილი სახე ნიღბის ქვეშ იმალება,ეს ჩვენზეა დამოკიდებული ვის დავანახებთ ნამდვილ სახეს.მაინც ყველა ადამიანი თავისთავში ჩაკეტილია და გარეთ იმას არ გამოსცემს რასაც რეალურად შიგნით აქვს ადგილი დამკვიდრებული.კუნკულ ბავშვური სახე მშვენიერია და შენში ბუნებრივად ზის,რაც მთავარია არ თამაშობ და ეს ყველაფერი ხელოვნურ იერსახეს არ იღებს.ჩვენ ყველანი რაღაც თვისებით ვართ გამორჩეულები:))მეტი აზრი ჯერჯერობით არ მომდის,უფროსწორად უამრავი აზრი მაქვს მაგრამ ფიზიკურად ყველაფერს აქ ვერ გადმოვიტან
ReplyDeleteპ.ს. წერა მშვენიერი საშუალებაა
იცი რა მე მაინც მგონია რაც არ უნდა დამალო შენი სახე, ზოგადი შთაბეჭდილება ელემენტარული კონტაქტით მაინც დაგრჩება, რადგან შენთან ადამიანებს უნდათ კონტაქტი და ურთიერთობა ე.ი. ცუდი არ ხარ. ასე რომ, ყველა ადამიანშია ის რაც კონკრეტულად იმისია და სხვა ვერ ამოიცნობს, სხვანაირად არც შეიძლება.
ReplyDeleteპ.ს. მე მომწონს შენთან ურთიერთობა:)
dsjfgoiuheroitg
ReplyDelete